اثر ورزش در آزاد شدن سیتوکین ها از عضله ی اسکلتی: با تأکید بر il-۶

مقدمه: سیتوکین ها گروهی از پروتئین ها هستند که نقش اصلی را در پاسخ های التهابی به محرک های پاتولوژی مانند التهاب و آسیب بافتی ایفا می کنند. تولید سیتوکین به وسیله ی دامنه ای از محرک های فیزیولوژیک مانند ورزش تنظیم می شود. به تازگی عضله ی اسکلتی به عنوان یک بافت درون ریز معرفی شده است. سیتوکین ها و دیگر پپتیدهای تولید، بیان و آزاد شده از تارهای عضلانی به عنوان میوکین ها شناخته می شوند که دارای اثرهای پاراکرین، اندوکرین و اتوکرین می باشند. اینترلوکین 6 به دلیل افزایش 100 برابری به دنبال ورزش به عنوان میوکین شناخته شده است. افزایش کوتاه مدت ناشی از انقباض در اینترلوکین 6 می تواند اثر مفیدی بر متابولیسم داشته باشد، در حالی که افزایش بلندمدت سطح اینترلوکین 6 می تواند با نارسایی متابولیک و بیماری قلبی- عروقی همراه باشد. سیتوکین اینترلوکین 6 در دوره ی پس از ورزش ـ زمانی که عملکرد انسولین افزایش یافته است ـ به طور قابل توجهی بالا می رود. از طرف دیگر اینترلوکین 6 در چاقی و بیماری با کاهش عملکرد انسولین همراه است. هم چنین، توده و عملکرد عضلانی تحت تأثیر سیتوکین های مختلفی قرار دارد. سیتوکین هایی مانند اینترلوکین 6، فاکتور نکروزدهنده ی تومور و اینترلوکین 15 به هنگام ورزش بیشترین اثر را بر توده ی عضلانی دارند. این مقاله ی مروری بر مطالعه ی میوکین ها متمرکز شده و تنظیم آن ها را با ورزش و نقش آن ها را در تنظیم ایمنی و متابولیسم بررسی می کند. هم چنین، در این مقاله اثر سیتوکین ها بر توده و عمکلرد عضلانی نیز بررسی شده است.